Volgens ons is de enige juiste reflex als je als organisatie met nieuwe uitdagingen geconfronteerd wordt: Wat weet de wetenschap hierover? Hoe kunnen we wetenschappelijk onderzoek omzetten naar praktische oplossingen in de praktijk.
Maar hoe pas je zoiets toe als er zich een onverwachte crisis voordoet, waarover we nog maar weinig weten? Is het onderzoek over thuiswerk en telewerken nog wel relevant als je zelf niet voor dat thuiswerk gekozen hebt? Of als je niet de enige thuiswerker bent, maar je thuisbureau moet delen met je hele gezin, die ook thuis werken of onderwijs op afstand krijgen? Kortom … een interessante vraag.
Wat weten we uit wetenschappelijk onderzoek uit het verleden en welke lessen kunnen we daar in deze context uit trekken? Thomas Rigotti, Nele De Cuyper en Tomoki Sekiguchi schreven er een interessante Editorial over in Applied Psychology: An International Review. Ze gaan in op social distancing als gezondheidsgedrag, telewerk en virtuele teams, thuiswerk en werk-thuis balans, onzekerheid, en resources voor gezondheidswerkers.
https://iaap-journals.onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1111/apps.12265?campaign=wolearlyview
